1997'de kurulan amerikan müzik grubu. şarkı yapmak için artık belli kalıpların kullanıldığı ve önümüze konan eserlerin hep birbirine benzediği düşünülürse bu grubun değeri daha da artıyor. isminde de yer alan o karanlık, şarkılarını dinlemeye başladığınızda etrafa da yayılıyor.
kayıtlarda ve konserlerde grup pek çok müzisyeni yanına katıyor ancak temel ikili her daim tobias nathaniel ve pall jenkins oluyor. piyano ve gitar melodileri etrafında dönen karanlık şarkılar ilk kez one albümü ile görücüye çıkmış olsa da, varlığından haberdar olmam için yıllar geçmesi gerekti. albümlerini sırayla indirirken farkettim ki, ilk albümün açılış şarkısı olan the waiter, her albümde farklı bir yorumla, farklı bir şekilde yine karşımıza çıkıyor. aynı hikayeyle oynamayı, onu herseferinde farklı anlatmayı seviyorlar belli ki.
grup ilk albümlerinden bu yana, albümlerini isimlendirmekten ziyade numaralandırıyor. one ile başlayan macera two ve three ile devam etmiş. arada gerçekten isim verdikleri albümler olsa da bu sene six ile birlikte eski usül numaralandırma sistemine dönüş yaptılar. bu numaralandırma sistemi, genel kanının aksine bana umursamazlık olarak değil, parlak isimlerle göz boyamaktan kaçındıklarını düşündürüyor. arada çıkardıkları single albümlerinin yanında in the fishtank projesi kapsamında, serinin on birinci albümünü de solbakken ile yaptılar.
bu müziğin türkiye'de bir karşılığı yok. acılar ve karanlıktan dem vurulduğunda arabesk ilk akla gelen tanım olabilir belki. ancak bu tanımın bilinçaltımızda bıraktığı olası izlerden kaçmak adına kendilerine modern zamanın ağıt yakan grubu diyebiliriz. şiddetle tavsiye ediyorum.
