geçen yıl başıma geldi. otobüse bindim, lanet olsun o otobüse! toplu taşıma olurda bu kadar da olmaz. ama neyse ki ben oturuyorum ama ters. ve en arkadayım motor dibimde har har har gür gür gür çalışıyor. vitesler kafamda atıyor. teker teker sayıyorum vitesleri. lanet olsun kulaklığımda yanımda değil. 50 dakikalık yol nasıl geçecek anlamıyorum. otobüste tıklım tıklım dolmak üzere. midemde hafif bir kıpırdama, midemin ağzıma doğru yükseleceğini hissettim. gelecek yani kaçarı yok. allahtan çantam yanımda çantamda poşet olur. poşeti çıkardım çıkarır çıkarmaz direk boşalttım içine. durmuyor abi durduramıyoruz. sonra yanımdakiler kaçışmaya başladı ve ağzımı yüzümü sildikten sonra boşluklardan faydalanıp indim. gerisini burada yazan arkadaşlar varsa arkamdan ne konuştuklarını onlardan öğrenebilirsiniz.
sonuç olarak yanınızda bir tane poşet bulundurun gençler. her kendimi kötü hissettiğimde ve otobüse bindiğimde poşet bulundurur oldum. elimde poşet sınava girdiğimi bilirim la ben.
