Her zaman ki gibi, hayalgücünü zorlayıcı teşbihli, 100 yaş sendromlu, aforizmalı, kahkahalı, curcunalı bir Murat Menteş romanı.
--spoiler--
Ruhi Mücerret 100 yaşında, bilumum aile efradını kaybetmiş, ölmeyi düşleyip bir türlü cartayı çekemeyen istiklal Harbinin yaşayan son gazisidir. Her şehrin kurtuluş gününde ve resmi bayramlarda onur konuğu olarak en önde yer alır. istiklal Harbinden sonra Haydarpaşa Garında gece bekçisi olarak görev yapmıştır. En büyük uğraşı ise öldüğü zaman mezar taşına ne yazdıracağını bulabilmektir. Tek arzusu ise ölmeden önce kelime-i şahadet getirebilmek.
23 Nisan törenlerinin yapıldığı Şükrü Saraçoğlu Stadyumunda Civan Kazanova ile tanışır. Civan Kazanova bir gözü mavi, diğeri kahverengi, beden eğitimi öğretmeni, nişanlısı Serpil Silahlıperiyi depremde yitirdikten sonra kendisini sokaklara vurmuş, sokak dövüşünün piri olmuş bir delikanlıdır. Nişanlısını kaybettikten sonra hayata tutunmak için bir sebebi kalmamış; ancak kader dediğimiz önüne geçilmez ve değiştirilemez senaryonun oyuncağı olarak ölen Ağabeyinin eşini ve yeğenini bulmuş ve bulmasıyla hayata tutunacak bir dal yaratmıştır kendine. Yeğeni Ozanın ameliyatı için 250.000-TL bulmak için Masum Cici adlı bir psikopata beynini, şeytana ise ruhunu satmıştır.
Murat Menteş, günümüz reklamcılığının ve popüler kültürünün birer parçası olduğumuzu, kapitalizm denilen Allahın cezası canavarın elinde bir kukladan farksız olduğumuzu sayfalar boyunca yüzümüze vuruyor. Kapitalizm ve onun en büyük silahı olan popüler kültürün beynimizi nasıl kemirdiği romanın ana konusu bana göre.
Kitap bol sayıda aforizma barındırıyor. Yer yer kahkahalı, yer yer silah sesli, yer yer yumrukların havada uçuştuğu bol curcunalı bir kitap. Absürd, fantastik öğelerin de mevcut olduğu ve kitaba tat kattığı; ölülerin çizgiroman okuyunca ayaklandığı, beyinlerin delinerek içine çiplerin yerleştirildiği söz konusu Murat Menteş romanı, yazarın diğer romanlarının gerisinde gözükse de iyi ki Murat Menteş var, iyi ki yazıyor dedirten bir kitap ortaya çıkarıyor.
