haberi gazetede ilk okuduğumda beni derinden etkileyen acı olayın kahramanı harun. okuduklarımdan anladığım kadarıyla ailesi tarafından el bebek gül bebek yetiştirilmiş belki fazlaca korunmaya çalışılmış olması bugün artık hayatta olmamasının sebebi olmuş. insan çocuğu olmadan anlayamıyor sanırım. bulunduğum noktadan baktığımda bir annenin: "kimseyi benden çok sevemezsin, en çok bana değer vereceksin. benim onayım olmadan aşık olamazsın." serzenişlerini görüyorum. ne açıdan bakarsak bakalım insan evladını kaybetmenin acııyla da olsa hayatının baharında bir genç kıza, yavrusunun sevdiği kıza ağıza alınmayacak küfürler edip tüm türkiye ye rezil etmemeli. bu kadar sakınmak evladını doğru değil galiba. kimse 18 yaşında aşık olduğu insanla evlenmiyor. hiçbirimiz ilk aşkımızla ömür boyu birlikte olmadık. evet hepimiz o yaşta çok aşık olduk, bir sürü saçmalıklar yaptık. ama büyümek böyle birşey işte. güzel olan da bu.ardına baktığında "nasıl yapmışım bunları?" dediğin şeylerle olgunlaşıyorsun. kimseye üzülmedim de bir yandan annesini memnun etmeye çalışırken bir yandan birini sevmeye çalışan o çocuğa üzüldüm. umarım orada mutlusundur. nurlar içinde yat güzel çocuk. eminim mekanın cennettir..
