1.5 senedir yaşadığım sendrom. hiçbir şey tat vermiyor, hayat siyah beyaz hiçbir şey yapmaya isteğim yok ayaktaken uyumamak, derse yetişmem gerekiyorsa kalkmamak istiyorum, davranışlarım, dış görünüşümden bile tiksiniyorum, bunları düzeltmek için ne yapacağımı bilmiyor bilsem de muhtemelen yoğun isteksizlik yüzünden yapmam bile "lan ne olcaksa olsun ölürüm her şey biter" modlarında dolanıyorum, kendimin en büyük düşmanı haline geldim bu yüzden, bunu ister istemez bazı entrylerime dahi yansıtmışlığım var.* yüksek dozda alkol almadan mutlu olamıyorum bile, böyle bazen şımarık zengin çocuklarının saçma sapan üzüntü triplerine benzer şeylere girdiğimi düşünüp yine kendime kızıyorum bakalım sonum nereye gidiyor.
