Her şey sıradanlaşıyor ve tadı kalmıyor yaşanılanların. Başa dönülüyor , yine yeniden aynı şeyler yaşanıyor .Bugün dünün aynısı ve yarının bir benzeri olacak gibi. Sen, ben ve diğerleri çok benziyoruz.
Farklı olduğunu sanarak başladığımız her ilişkide yine aynı şeyleri yaşıyoruz. Maddenin aşkın önüne geçmediği günlerde doğmuş olmalıydık. Biraz daha beklentisiz ve kaygısız yaşayabilirdik o zaman. işte bu zamanların pek bir samimiyeti yok çünkü biz yaşamayı değil, yaşama tutunmayı deniyoruz ve öğrenemeden ölüyoruz...
