dert kavramı, dert sahibinin sübjektif bakış açısı bakımından, kedilerin .mcıklarına olan bakış açıları ile kıyaslanabilir ki bu hiçbir zaman "çarpık analoji" değildir.
daha somut bir ifadeyle, kedinin .mcığını gördüğünde verdiği "ne kötü yaralanmışım" tepkisi, sahip olunan şeylerin -acılar da dahi- büyütülmesinde, kıssadaki kediyle özdeşik insanın abartılı ruh hallerine bürünmekten aldığı hazzı çok net biçimde göstermektedir.
tüm bu bağlamda, dert, sahibi açısından hayatı çekilmez kılar nitelikte iken, derdin paylaşıldığı 2. veya 3. şahıs nezdinde aynı duyguyu yaratmayacağından, derdin paylaşıldığı şahsın verdiği olumsuz tepki haklıdır.
bu durumda dert sahibi olduğu iddiasındaki şahıs, derdine olan bakışını değiştirmelidir. derdinin boyutlarını abartıyor olabileceğini veya bu derde sahip olmaktan gizlice haz alıyor olabileceğini düşünerek derdini tekrar gözden geçirmelidir.
tüm bunlara rağmen dert olduğu düşünülen şeylerden ızdırap duymaya devam ediyorsa bilmelidir ki "ar ve namus dahil her trajedi zamanla komediye dönüşür; zira komediler bize başkalarının bir zamanlarki trajedilerinden başkasını anlatmaz"...
