4 yıldır kullanıyorum. hayatı ekime sikime kadar yaşattı bana.
tam bir hafta oldu bıraktım.
ani bir kararla. öyle talihsiz bir zaman denk gelmiş ki bırakma kararım yeni yeni anlıyorum.
en azından bir on gün daha geç bırkmalıydım.
ilk bir yıl her sabah bir tane...sonraki üç yıl her sabah iki tane içiyordum.
hislerim uyuşuk, duygularım net değildi.
ama inanın çok rahattım. kafamda filler tepişmiyordu.
en baba acıları atlatmamda müthiş faydası oldu bu dostun.
sonra tam bir hafta önce ve tam da gerçekten ortak hislerimin olduğunu
farkettiğim birine denk geldim. bir tercih yapmalıydım.
yaptım.
paxili değil onu tercih ettim.
ve kendimi yani.
sonra o dost yani paxil sırtımdan vurdu beni. diğeri de vurdu.
çünkü içinde bulunduğum ruh halinin verdiği karmaşayla tercih ettiğimi ihmal ettim.
ve hem paxil hem de o gitti.
ikisinden biri kayıp. paxil duruyor. o bana ben ona bakıyorum.
bir haftadır nefes alamıyorum.
paxile dönmeyeceğim.
geçecek, kafamdaki filler sessizleşecek.
hayalet gibi dolaştığım bir hafta iki hafta belki üç hafta sürecek.
paxil seni istemiyorum. seni terk ettim ben.
diğeri de beni terk etti. yarım bıraktı. şimdi verilecek iki mücadele var.
birinde galip diğerinde mağlup olacağım.
paxil kazanamayacak.
ben kaybedeceğim.
