tarih yazmaya devam etmektedir.
2012 yılında başlayan yenilmezlik serisine halen yenilmeyerek devam ettirmektedir.
boru değil 63 maçtır yenilmediler.
400 gündür bileklerini bükebilen yok.
bırak resmi müsabakayı, gazozuna dönen maçlarda bile yenilmemişlerdir.
benzer bir başarı eskaza futbolda olsa ülkemizde, imkânı yok öyle birşeyin de hadi olsa, yeminle dünyayı yerinden oynatırlardı.
öyle bir takım ki şu an izleyemeyenler için söylüyorum, yurt dışında deplasmanlara gelen taraftarlar vakıfbank için gidiyor. rakipler yenildiklerinde bile seviniyor, zira vakıfbank spor kulübüne yenildikleri için. vaktiniz olduğunda gelin burhan felek voleybol salonuna.
zira dünyadaki birçok voleybol sporcusu bu takımda olmak için can atıyor son yıllarda. keza birçok yabancı voleybolsever de ne kadar şanslı olduğumuzdan bahsediyor. en azından 2 haftada bir takımı canlı seyredebilme imkanımız var diye.
voleybolda son 5-6 yılda ivme kazanıp gittikçe ekol haline gelen, alttan alta çatır çatır oyuncu da yetiştiren bir ülkeyiz. takımlarımız şampiyonlar liginde final oynamasın diye hususi kurallar alınmış lan, varın gerisin siz düşünün. iki aynı ülke takımı finalde karşılaşamaz şeklinde bir kural var cev cl'de. bunun sebebi bizim takımlarımız. vakıfbank spor kulübü, fenerbahçe, eczacıbaşı ve son dönemde galatasaray.
lan şunun gururunu bile doğru düzgün yaşayamıyoruz yahu.
az evvel polonya sopot'daki maçı izledim. insanlar işinden çıkıp çoluk çocuk maça gidiyor. genç yaşlı demeden. 7.000-8.000 kişilik salon sanırım ve yarıdan fazlası dolu. hatta çocuklarıyla gelenler için salon içinde oyun alanı falan var.
ya demiyorum ki öyle olalım birden de, illa beşiktaş, fenerbahçe, galatasaray isimlerinin geçmesi mi gerek diye sorup duruyorum kendime.
aga boru değil ya, 63 maç, 400 küsur gündür yenilmeyen bir takım var. bazıları yenileceğini bile bile o maça gidiyor, bir daha böyle takım göremem diye.
düşün la, fc barcelona bile böyle kesintisiz bir başarı yakalamadı. var gerisini sen hesap et.
ben voleybolseverim. fenerbahçe şampiyon olduğunda fenerbahçe maçına da gittim, eczacıbaşı maçına da.
ülkemizin böyle güzel, başarılı takımları varken kıymetini bilin isterim sadece. bu jenerasyon bir daha nasıl ya da ne zaman denk gelir bilinmez.
