keman soloları ve koreografisi çok güzel olan video klip. Kayahan'ın şiirselliği de ayrı bir hava katmıştı tabii. Çooook uzun bir aradan sonra dinleme teşebbüsünde bulunmamdan sonra bir loopa giren beynim, tatmin edilme eşiğini çoktan aştığının sinyallerini vermiş bulundu. Olgun bir insan olarak, "yaşlanmadan yaşlanmak" dedim sessizliğe doğru. Örneğin yine karşılıksız sevmek, zararlı bir şey olduğunu öğrenene kadar. Sonra öğrenmeye düşman olmak! Devrimci bir hareket ya... Devrilenlerin olduğu devrimler hiç hoşuma gitmemiştir zaten. Hayatta da devrimler olur ya, ölen ölür, ardından bakarak geri getirirsin.
Hikâye anlatsın istersin hayatına giren her insandan sonra. Masala kaçar çoğu, olay örgüsüyle yetinirsin. Enstrümanların tersi lazımdır sana artık. Tamam, bir şeyleri anlatıyoruz onlar aracılığıyla, ancak bir şeyleri anlayabiliyor muyuz? Hangi enstrümanları kullanacağız bunun için? Bir parçanın başlangıcındaki o boşluk sesi gibi gelir içinde bulunduğun sessizlik. işlersin zamanı sessizlik ve karanlıkla. işte o enstrümanı ararsın. "Bilmece yok." der Wittgenstein, halt ettiğini söylersin. Önüne koyacağın bir bilmece de yoktur ha! Öyle boş boş diretirsin.
Bu da bir aşkın hikâyesi. Uzun olması içimden gelmez. Bilmeceler kısa olur.
