küçükken sizi bırakıp giden kişinin artık gelmeyeceği bazen acıtıyor. her seferinde soruyorum kendime neden gitti diye. anlam veremiyorum bazen. sonra hızlı hızlı bu sözleri giriyorsunuz. gözleriniz doluyor. henüz 5 yaşında kaybettiğiniz babanız için. sonra fark ediyorsunuz ki onun bir parçasısınız, ondan bir damla kansınız. onun nesli, onun devamısınız.
her gece diyorum "gel bir kere rüyama, konuş benimle. bak oğlun 21 yaşına geldi. gel bir kere" gelmiyor ama. gelmiyor lan.
sonra bu sözleri yazarken ağlarsınız ama boşuna. gelmeyecek ki...
