18-20 yaşında bir delikanlının kendi belirsiz ruhsal durumunu gözden geçirmesi, yumruklarını sıkıp gerçekliği kavramaya çalışması güzel bir şey. ama bunu otuz yaşındayken yapmaya kalkması o kadar parlak bir davranış değil. hem aynı şeyi kırkında ya da daha sonra yapacağını da düşünmek seni ürpertmiyor mu? (bkz: yaşama uğraşı)
