erkeğe de kadına da yaşattığı travmatik durumlar sebebiyle gereksiz bulduğum hede.
erkeksin, sevdiğin kadın bakire diye elini sürmüyorsun. gün geliyor elin oğluyla halvet oluyor, ama bilerek ama bilmeyerek.
kadınsın, sevdiğin adama saklamışsın kendini, sonra gün geliyor beraber oluyorsun ve ertesinde adam ardını dönüp gidiyor.
evlilikten bağımsız bir durum. partnerlerin (mağdur olan) yaşadığı travmayı bi düşünsenize.
ha ben birini yaşadım ordan biliyorum berbat bişey.
demiyorum ki olmasın da hepimiz istediğimizle istediğimiz zaman sevişelim. duygu olmadan yapılan eylemin mastürbasyondan ya da para karşılığı ilişkiye girmekten farkı yok neticede.
namus dediğin her türlü beyinde olan bi olgu. yukarıda bahsettiğim travmaları kimse bacak arasında yaşamıyor. hepsi insanın beyninde cereyan ediyor. sevgilin olacak adam/kadın seni aldattı ya da kötüye kullandı diye kasıklarından ağrı çeken mi oldu bu zamana kadar?
hayır mı?
hadi ya, o zaman neyin tatavası bu. mantıklı gelmiyor mu olmaması. sen halinden, tavrından, davranışlarından ya da konuşmasından bu durumu idrak edemediysen birey olarak zaten kasma.
utanç abidesi örneklerle anlatmaya gerek duymuyorum. olmasaydı bu durum, her iki cinsiyet, insanların yaşadığı travmalar olmazdı diye düşünüyorum.
beğenirsin, beğenmezsin ayrı mevzu. ha daha ulvi bir amaçla konulmuş da olabilir. bilemiyorum.
lakin toplum olarak üzerimize empoze edilen ve yaş ilerledikçe tabu haline gelen bir konuda hasar gördüğümüzde dönüp arkayı gitmek hiç de kolay değil. kadın ya da erkek fark etmeksizin her iki cinsiyeti de etkileyen bir mefhum bu.
