2006 yılında aldığım, beş yıl sümenaltında tutup bir haftada okuduğum Stephen KING romanı. Kitabın üstündeki salyalar saçan St. Bernard cinsi köpeğin resmi nedeniyle kitaba soğuk durmuştum. Yanılmışım, "çöplükte gül fidanı bulmak kadar hoştu" kitap. Reklamcılığın, herşeyi ezip geçen bir tanka benzediğini görmek..
Donna'nın çelişkilerini, gel-gitlerini bu kadar saf ve sade anlatılabilmesi Stephen KING dilinin gücüdür. insan psikolojisi çok iyi işlenmiş. Roman girift bir şekilde ilerliyor. Çalan bir telefonun olaylar arasındaki bir tünel olduğunu görmek çok güzel.
Alternatif Son:
Romanın asi çocuğu Steve Kemp, evi kırıp dökerken, Donna'nın evde Vic için bıraktığı notunu görüp Cambers'ların tamirhanesine yönlenebilirdi. Kujo, Kemp'e yaptıklarının bedelini ödetmeliydi.
Yıllar sonra edit: öğrendim ki king'in sonunu beğenmeyip değiştirmeyi istediği tek kitabıymış. Üstad, bak yukarıda hazırı var..
