okuduğum yorumlara pek katılmadığım ahmet ümit romanı. istanbul hayranlığımdan dolayı beyoğlu'nda gezmek kuşkusuz beni de cezbetti. işin polisiye kısmına gelecek olursak şaşırtıcı bir son bekliyor herkes. öyle de oluyor. yorumların çoğunda cinayetler hakkında bir ipucu verilmemesinden yakınılmış ancak sizce emniyette ipucu olmayan ve faili meçhul olarak kapatılan kaç cinayet var? bence binlerce. belki de milyonlarca. bu açıdan bakıldığında, ki bakılması gereken en temiz açı bu, teknik olarak da, olay örgüsü olarak da kusursuz ve harikulade yazılmış bir roman. her cinayette ipucu olacak diye bir kaide yok. dolayısıyla bu son derece gerçekçi kılıyor genel hadiseyi. üç arkadaşın kadim dostluğu da benzersiz bir keyif sunuyor okuyucuya. kenan'ın boşboğazlılığı, nihatın çaresizliğı ve meleğın çirkefliği de dudak büzdürüyor bitabi. içki sohbetleri ve rakı sofraları da ayrı bir tat katıyor romana. özetleyecek olursam, otobüste, ofiste okulda yahut herhangi bir yerde, yani her yerde okunabilecek, ustalıkla yazılmış bir ahmet ümit romanı. kesinlikle tavsiyemdir. okuyup da beğenmeyenlere kitabın ücreti tabii ki tarafımca ödenmeyecektir ama siz yine de okuyun. üstadın ellerinden ve sakallarından öpüyorum. sen hep yaz, biz okuyalım. sen hep öldür, biz şaşıralım.
