296.
-
hoşçakal deme bana...
içim burkuluyor.
biliyorum,
hoşça kalmamı istiyorsun.
ama sen yine de söyleme,
içim garip acıyor...
hoşçakal deme bana...
yolları hatırlatıyor.
ardımda kalanları...
yüreğinin naifliği ile okşamak istesen de gönlümü,
söyleme...
kendimi dipsiz bir kuyuda gibi hissediyorum.
söyleme...
düşmenin de bir anlamı olmalı.
öylesine kavurucu bir yalınlığı var ki şu gönlümün,
sönmez...
her hoşçakalda depreşir...
onulmaz bir dert bu bendeki,
biliyorum,
ama sen yine de söyleme...
sus...
biliyorum!
