osmanlı, devrinde varolmuş en büyük imparatorluklardandır. sadece fatih sultan mehmet'in zekası, ileri görüşlülüğü bile yüzlerce yıllık bu imparatorlukla gurur duymaya yeter.
atalarının tebaası olduğu bir imparatorluğun gücü ile gurur duymak, düşünüp saygı duymak zaten kaçınılmazdır. ancak ecdadımız demek ne kadar doğrudur? benim ecdadım o dönemde sarayda sefa sürmek yerine ya tarlada çalışarak ya savaşta şehit olarak ölmüştür büyük ihtimalle. benim ecdadım osmanlı değil, osmanlı'ya hizmet eden kendi halinde yaşam savaşı veren insanlardan oluşmuştu. bu ayrımı iyi yapmak gerekir.
osmanlı dendiğinde herkes gaza geliyor, tuğralar falan çizmeyi çok seviyor ancak o tuğralar ecdadımıza değil, ecdadımızın hükümdarına aitti, bunu gözden kaçırıyor. bize kendi hükümdarımız olma şansını verdiği için, bir aile soyunun bizden daha üstün olmadığı bir ülke verdiği için mustafa kemal'e atam diyorum. başında kulluk edeceği birisi olmayınca ülke kötü hale gidiyorsa bunun sorumlusu sadece halktır. birisinin malı olmak yerine kendi kendinden sorumlu olmanın bedeli budur. birilerinin hala yüceltecek, uğruna ölecek birilerini araması çok yazık gerçekten; bir başkasını bütünen kendisinden üstün görebilecek kadar kendin olan saygısını yitirmiş insanların feodal düzene tutunmaya çalışmaları çok normal.
