uzun suredir hastayim, ne oldugunu hic sormayin. Bir hasta oldum ve korkularim-tedirginliklerim-evhamlarim basladi. 'Ne olursa olsun bosver' diyemiyorum. Zaten hic diyemedim ki baska seyler icinde. Kendi hayatimi mahvettigim gibi aileminkini de berbat ediyorum. Kiziyorlar- uzuluyorlar. Yasitlarim 2. Cocuklarina sahip olmusken ben 'öldügümde cenazemi kaldiracak biri olacak mi', 'hasta olunca hastanede bana kim bakacak', 'ya altima yaparsam kim ilgilenecek' diye dusunceler icerisindeyim. Bazen canima tak ediyor, 'ölsem de kurtulsam' diyorum. Gucum kalmadi, Psikolojim bozuldu, icim parcalaniyor ama aglayamiyorum bile. kimseye bunlari anlatamazken tutup da buraya yaziyorum. Kendime bir cikis yolu bulamadim. Sen yol goster Allahim...
