tekrardan merhabalar. başlamak gerekirse;
bazı insanlar ile problemlerim var. halledemiyorum. insanları iğrençleştiren dışa bağımlı materyalist düşünceleri sevmiyorum. farklılıkları, güzellikleri, değişiklikleri ve imkanları ortadan kaldırıyorlar. kalıplaşmış ve başkalarınca kategorize edilmiş soyut kuralların, dışa bağımlı ve bilinçsiz insanlar tarafından ilke edinilmesini de sevmiyorum. bu şekilde düşünmeyenleri, kendileri gibi olmaya zorluyorlar. insanları tanıyabiliyorum. insanları tanıma ihtiyacı hissediyorum. tanıyamadığım her insan, kayıp bir dakika olarak gözüküyor. ve genellikle, dakikalarım boşa geçiyor.
kendimden nefret ediyorum. benden bir parça bulan herkes de, benden nefret edecektir. ancak eminim ki; insanların kimliksel bilgilerinin teyit edilmesi, dürüstlüğe dair bir ispat olamaz. dürüstlük, beyan edilen ve yapılan arasındaki paralelliktir. insanların duygularını rasyonel kabul ettirilen dayatmalara göre yönetmeye çalışması da, en basit anlamı ile zavallılıktır. duygudan üstün olan, insanın kendisidir. fakat hiçbir baskı veya hiçbir yorum; hissedilenin kendisinden daha önemli değildir. asıl yalan; söylenen ve yapılan arasındaki zıtlıktır. zavallılıklara duvar örmek için de, yalanlar kullanılır.
farklı bir renkmişim gibi hissediyorum. kayboluyorum. kendimi bile bulamıyorum.
