- Türk (ama gerçek Türk, yani Türkçü) şerefsizlikten korkar. Yalan ve iftira ile çıkar sağlamaktan çekinir. Silâhı haysiyetsizlik olan mücadeleye yabancıdır. Bundan dolayıdır ki, şerefsizlerle yapılan çatışmalarda Türkler daima zararlı çıkmıştır.
- Devşirme ve komünist, Türklükten ve Türkçülükten korkar. Türklüğün lehine olan her hareketin, her davranışın, her eserin, her kanunun aleyhindedir.
- Tembel ve zevkine düşkün olan hayvansılar disiplinden, çalışmaktan, tehlikeden ve savaştan korkar. Medeniyeti, disiplini, ve ahlâkı yaratan savaşı vahşet diye görür de genç kızların satılmasına, yoksulların sömürülmesine, vurgunculuğa, hırsızlığa ses çıkarmaz.
- Atom ve uzay çağındayız ama, daha yüz milyonlarca insan ilk primatlar seviyesindedir. Kendi yarattıkları putlara tapmaktadırlar. Bazen evliya diye seviyesiz ve iğrenç bir cahilin, bazen büyük adam diye seviyesiz ve korkak bir hainin, bazen ilerici ses diye seviyesiz ve alçak bir satılmışın ardından koşarlar.
- Satışlarının düşmesinden korkan gazetelerde bu korku, bir kuduz cesaretine dönüşür. iyi, yüksek, kutlu olan ne varsa ona saldırırlar. Enver Paşa'nın Türkistan'da şehit oluşu, memleketi batıran şuursuz bir Turancılık macerası diye gösterilir de, Nurhak dağlarında Türk Devletini yıkmak isteyen beş on zavallı, Sınıfsal Bilinç'in kahramanları diye alkışlanır.
Nihal ATSIZ, Ötüken Dergisi, 8 Aralık 1972, Sayı: 12
