gün ışığından saklanmış gerçekliklerin içini yansıtması, bir bakıma karanlığın tohumlarını boşaltmasıdır, gün ışığından arta kalan zamanlarda.
tıpkı şehirlerin, sokakların, insanların ruhu gibi gecenin de ruhu barınır siyah tonların muhteviyatında. açığa çıkmak için an kovalayan başkalaşmalar aslında hiç yaşanmamış başka bir sureti temsil etmenin de verdiği rahatlıkla daha bir rahat bırakır, iç katranlarını. doyuma ulaşamamışlığın verdiği hazzı anlamak diğer zamanların işi olsa da bu yeni haz duygusuna biraz daha yaklaşmayı öğrenebilmek gerek. belki ve sadece o an anlaşılabilir, sokaklarda tek başına geceyi anlayabilmenin tadı. geceyi anlayabilmek, bir bakıma o olabilmek ve hatta son kez onu yaşayabilmekle mümkün olabilir, gecenin güne evirilmesinin son saatlerinde.
