eğitimsiz, yaptığı şeyin nelere mal olduğunun farkında olmayan insanları bu hususta mazur görmek mümkün ama sanatçılara çok sinirleniyorum çünkü onlar toplum önündeler ve örnek teşkil ediyorlar. dediklerini ve yaptıklarını yapmak için ağızlarına bakan binlerce insan var bu ülkede.
onların giyimleri, kuşamları, takıları ile sıradan bir vatandaş gibi davranması elbette beklenemez. daha ışıltılı, daha göz alıcı olmaları, kitleleri etkilemeleri, bunun için de çoğu zaman marjinal olmaları gerekir. tamam ama teknoloji ilerledi artık; imitasyon ürünleri gerçeklerinden ayırmak neredeyse mümkün değil. fakat hayır! sorun, "ben imitasyon ürün kullanmam!" deme ayrıcalığını yaşamaktan geçiyor zaten. üzerine basa basa; "astragan" diyor muhterem. pahalı ya! herkes alamaz ya! o ve onun gibiler giyebilirler ya! bu bir ayrıcalıktır ya! kendisine bir nevi statüko tahsis etmiş olacak.
paparazi muhabiri soruyor;
- sayın ersoy, çevreci örgütlerin doğal kürk giymenize yönelik eleştirileri konusunda neler diyeceksiniz?
+ umurumda bile değil! ummurummmda bile değil!
***
- sayın avşar, çevreci örgütlerin doğal kürk giymenize yönelik eleştirileri konusunda neler diyeceksiniz?
+ önemsemiyorum bu tür eleştirileri! kimi örgütler; seslerini duyurmak, varlıklarını kanıtlamak için özellikle sanatçıları hedef alıyorlar. en kolay hedef sanatçılar çünkü.
ne kadar ilginç bir durum; kürk hayvanları için yapılan görüşmede kürk hayvanlarının bahsi bile geçmiyor. konuşmaların asıl konusunu, "kimi grupların, kimilerinin üzerine giderek nemalanma gayretleri" etrafında dönüp duruyor.
kim bilir belki de suç bizlerdedir! yanlış insanları, sanatçı kategorisine dahil edip sonra da onlardan, mevcut kapasiteleri ile asla gösteremeyecekleri bir anlayışı beklemektir.
