bazen bir korku filmini aileden gizli saklı izlemenin sonucu oluşan korkudur.
6-7 yaşlarındaydım. benden bir yaş büyük kuzenimle beraber onların evinde kalıyorduk. eniştem oyuncakçıydı. evde her yeni gelen oyuncaktan bir örnek bulunurdu. gece büyükler chaki filmini izliyorlar biz de sessizce salonun kapısından filmi dikizliyoruz. tabi korkudan öldük. neyse yatalım dedik yakalanmadan. konuşa konuşa uyuduk. kuzenin oyuncaklarını koyacak yer sıkıntısı yaşayan halam, chakinin bir örneğini (eniştem de psikopat mı ne eve getirdiği oyuncağa bak) gardırobun üzerine koymuş. artık nasıl bir estiyse gece ya da nasıl bir paranormal durum olduysa, biz yerde ikimiz yatarken gecenin bir yarısı güm diye ortamıza düştü. dilimizi yutmaktan kıl payı kurtulduk. nasıl çığlık attık aynı anda bilmiyorum. hayatımda daha korktuğum bir an yok sanırım.
