önceden hiç konuşmazdım insanlarla.beğenmezdim bildiğin.bilmiyorum neden. belkide yabancı film çok izlediğimden ya da bilinç altımda nası bi şey var dediğim gibi bilmiyorum ama insanlar bana hep çirkin geliyo.artık nası bi psikolojik sorunum var bilmiyom ama öyle işte.insanlar çirkin geliyo ve beğenmiyorum.neyse işte. şunu farkettim ki şu yakın zamanda. bi tane adam gibi dostum, arkadaşım yok.müstehak diceksiniz. doğrudur belkide. artık herkesle konuşmaya çevre yapmaya başladım.millet şaşırmaya başladı. viyola sen hiç selam vermezdin. hiç takılmazdın bize.hatta kızın birine direk sordum senin sevgilin var mı diye.gelen cevap senin için ne farkeder ki oldu.utandım.yaptıklarımdan utandım valla.insanların yanında olmadığım için onlarla vakit geçirmediğim için utandım .şimdi işim çok zor valla.insanlara ilgi alaka gösteriyorum hepsi şaşırıyolar bi tuhaf oluyolar.şu zamanları atlatmam lazım sözlük.kendi çevremi oluşturmam bi ortam yapmam lazım.yaşadığını anlıyosun şu hayatta.aşırı derecede mutlu oluyosun insanlarla cafelerde barlarda takılınca.birlikte küfredince.birlikte yaşayınca.ailenin yeri ayrı ama yaşıtlarınla bir aile gibi yaşayınca insan aşırı mutlu oluyo.çok keyifli bişeymiş sözlük ben neler kaçırmışım bunca yıl ah ah *
