hani derler ya çok acıdır, dayanılması güçtür vesaire. eksik tanımlamalar bunlar. ihaneti hiç bir kelime, hiç bir sıfat tanımlayamaz. o yüzden herhangi bir şey demeyeceğim bu konuda. çünkü içimdekini, yaşadıklarımı tanımlamam mümkün değil. sadece şunu diyebilirim ki, ihanet insanı gaza getiriyor. geleceğe daha sıkı sarılmasını sağlıyor. sadece gelecekteki o muazzam güce sahip olmak için yaşamaya başlıyorsun. yani rabbim, ölümden bile daha acı bir şeyde insana başka bir fırsat sunuyor. bütün mesele değerlendirebilmekte. ha bazen yüreğine ihanetin, terkedilmişliğin, tercih edilmişliğin, onla yaşadıklarının yahut yaşayabileceklerinin acısı oturmuyor mu? evet oturuyor. sinirden elin ayağın buz kesiyor. avazın çıktığı kadar bağırasın geliyor. ama işte tam o noktada gelecekteki - hemde yakın zamanda- o güç bir nebzede olsa rahatlatıyor insanı. ihanet aklınıza mı geldi? bir sigara daha yakın ve dumanını üfleyin. sigaranın, ciigerinizden, yani içinizden yüreğinizden çıkan dumanında gözleri mi beliriyor. işte ona yapacak bir şey yok. tek çareniz tevekkül etmek ve geleceği düşünmek. sonuçta sen tercih edilmemiş bir adamsın yani ihanete uğramışsın. nasipten öteye olmuyor.
kabullenmek mi? asla. lakin yapacak bir şey yok. korkaklıktan falan değil ha ama işte helal süt emmişlikten. bir de dedim ya tercih edilmişseniz yapacak bir şey yok. sukut... sonuçta sukutun mana ifade ettiği devirdeyiz.
