Fars ve Türk Bilim Adamıdır.
Orta Çağ Modern Biliminin kurucusu ve hekimlerin önderi olarak bilinir.
Buhara yakınlarındaki Afşana köyünde (Özbekistan) 340 Hicri (Miladi 980) yılında dünyaya gelmiş ve Hamedan şehrinde (iran) 427 Hicri (Miladi 1037) tarihinde vefat etmiş, 'Filozof ve Hekim'dir.
Tam adı: Ebu Ali el-Hüseyin ibni Abdullah ibn-i Sina El-Belhi'dir.
Ünlü bilgin Natili'den ve ismail Zahit'ten ders aldı. Geometri, özellikle 'Öklid geometrisi', mantık, fıkıh, sarf, nahiv, tıp ve doğabilim üstüne çalışmalar yaptı. Farabi'nin el-ibane's '10' aracılığıyla Aristoteles felsefesini ve metafiziğini öğrenip, hastalanan Buhara prensini iyileştirince (997) saray kütüphanesinden yararlanma olanağına kavuştu.
Babası öldükten sonra, Cür-can'da Şirazlı Ebu Muhammed'ten destek gördü 'Tıp Kanunu' adlı eserini Cürcan'da yazdı. Çağında tanınan bütün Yunan filozoflarının ve Anadolu doğacılarının yapıtlarını incelemiştir.
Tıp ve Felsefe alanında 200 eser yazmıştır. Tıp alanında 7 Asır boyunca temel kaynak eser olarak El-Kanun Fi't-Tıb (Tıbbın Kanunu) adlı kitabı ile ünlenmiş ve bu kitap Avrupa üniversitelerinde 17. asrın ortalarına kadar tıp biliminde temel eser olarak okutulmuştur. Değişik konular üzerine 240'ı günümüze gelen 450 kadar makale yazmıştır. Elimizdeki yazıların 150 tanesi felsefe, 40 tanesi de tıp üzerinedir.
En ünlü eseri : Felsefe ve Fen konularını içeren çok geniş bir çalışma olan Kitabû'ş-Şifa (iyileşme Kitabı), ile El-Kanun Fi't-Tıb'dır (Tıbbın Kanunu). Bu ikincisi ortaçağ üniversitelerinde okutulmuştur. Hatta bu eser Montpellier ve Louvain'de 1650 yılına kadar ders kitabı olmuştur
