malesef son çare buna kaldık. bugün diyarbakırdaki rezilliği, pkk paçavralarını, başbakanın bile artık kürdistan demesini, ülkenin artık resmen olmasa da fiilen bölündüğünü ve buna içimizin gittiğini hepimiz biliyoruz. şimdi hümanizm insanlık gibi içi geçmiş, hiç bir anlam ifade etmeyen kavramları bir kenara bırakarak dürüst olalım.
dış faktörleri bir kenara bırakıyorum. kürtler dersine çok iyi çalışmış. o kadar hızlı çoğalıyorlar ki sanki doğum değil de mitoz bölünme gerçekleştiriyorlar. böyle bir azim hırs yok. o kadar kalabalık olmuşlar ki güneydoğuda hak idda edemiyorsun, güya tc sınırları içinde olan diyarbakırda türk bayrağı açamıyorsun. rezillik oralarda kalsa gene iyi, o kadar kalabalık olmuşlarki artık güneydoğu'ya da sığmayıp istanbul, izmir gibi büyükşehirlere, öz be öz türk şehirlerine de (rum mu puhahaha) akın edip bizi içten eritiyorlar, oralarda huzur-asayiş bırakmıyorlar. her türlü illegal iş onların elinde.
türk milletininn başına gelen en büyük felaketle karşı karşıyayız. yunan işgalleri, ermeni olayları falan hikaye gibi. çünkü hiç bir şey içten yok olmak kadar kötü değildir.
çivi çiviyi her zaman söker. biz bu insanları dışlamadık, bu vatandan saydık, kendi kültürlerine saygı duyduk, bizim öfkemiz pkk'ya idi. ama onlar resmen ''türk'' ibaresini kabul etmediler. bir söz vardır ''nuh ile uslanmayanın hakkı kötektir'' diye. bunu söylemek istemezdim ama etnik temizlik şart oldu artık.
not: hedef göstermedim, isim vermedim nefret söylemi yok.
