zavallı çocuğun(ishaan) ağlayışındaki güzellik, burnunu içli içli çekmesi vs. sırf bunlar için bile izlenilecek bir film.
her eğitimci mutlaka izlemeli..
"dünya ne anlam veriyorsanız odur
bakan kişinin gözlerindedir anlamı"
filmin bir yerinde kendinizi bulursunuz: aamir, ishaan'ın resim kağıdına hiçbir şey çizmediğini görünce şöyle söyler: "ilham mı bekliyorsun?..sorun değil acelemiz yok." ben de olsaydım aynısı derdim herhalde..
insanın gözleri de doluyor. askerdeyken sembolik olarak yemin töreni yapacak zihinsel engelli erler gelmişti. bizler onların yanında duracaktık, yardım etmek için. duyguların ağırlığından daha tören başladığında dizlerimin bağı çözülmek üzereydi, töreni mahvedeyazdım. son anda komutandan izin alıp terketmiştim. bu filmin birçok yeri bana o anı hatırlattı.
filmden güzel bir anekdot:
"Solomon Adalarında, yerli halk ormanın bir bölümünü tarımda kullanmak istediklerinde..
..ağaçları kesmezlermiş..onun yerine ağaçların etrafını sarıp bağırarak sövüp sayarlar..
..lanet okurlarmış. Bir kaç güne kalmadan..ağacın yaprakları solar, kuruyup büzülür...ve kendi kendine ölüp gidermiş."
