çok güzel bi gündür olum. evde ananın yanında daha güzel olur ama ne gelir şimdi elden? okuyom olum ben gurbetteyim. neyse beni bilen bilir, piçin tekiyimdir ama dün arkadaşlarımın gazına gelip aşure gününü oruçlu geçirmeye karar verdik. hayatımda ilk kez ramazan dışında oruç tutcaktım, heyecanlıydım yani biraz. sahura falan kalktık yedik, içtik öyle. değişiklik olsun diye mi kalktık yoksa harbiden oruç tutcaz mı diye sorduğumda yine tepki aldım. sonrasında sigaramı da içip yatağıma doğru yol alırken arkadaşlar namaz da kılalım dediler. sonrasında sabah namazını kıldık. -allah kabul etsin-. öğleye doğru uyandım ve telefonuma baktığımda 3 gündür konuşmadığım sevdiceğin mesajını gördüm. bi şaşırdım amk sonra allahın sevgili kulu muyum diye düşündüm. babam aradı para lazım mı falan dedi. ben böyle akşama kadar uçacağımı iftarda da peygamberlik olmsa da bi hocaefendilik falan bekliyodum yani yukarıdan. neyse yavaş yavaş ermek için ne yapsam diye düşünürken ikindi ezanı okundu ve öğle namazını da kılabileceğim aklıma geldi ama artık çok geçti. -akşam okunsun ikindiyi de hatırlayacağım olm-. neyse işte az önce de bi telefon geldi bi abiden akşam işin yoksa gel kuru bi şeyler içicez dedi amk. lan ben 1 aydır içmiyodum amk, neden böyle mübarek güne denk geldi diye düşünüyodum. başta sixin gibi gitmemem gerektiğini bunun bi imtihan olduğunu falan düşündüm ama gerçeklerin farkına daha sonra vardım. gitmem gerekiyordu çünkü bu allahın bana bir hediyesiydi. madem benim için oruç tuttun en çok istediğini vereyim demişti. allah gerçekten de çok büyük, yine gönlüme göre verdi. ödülümü peşin peşin vermişti ve şu anda imani duygularım çok kabarık bir şekilde iftar vaktini bekliyorum ama yemekte ne olduğu hiç mühim değil.
