elimizi neye değdirdiysek soldu o kadar umarsız olduk ki yaşama buğulu bakıyoruz bir yerlerden ve bu farkındasızlığımızı kat kat arttırıyor sabit bakışlarda bunun üstüne yaşananlardan sonra çürümüş bir ruh kalıyor kussa ortalığı pislik kaplayacak ama biz yinede devam ediyoruz saçmalıklarımıza sonrasında tortulaşıyor içimizde bir şeyler ve buram buram huzursuzluk kokuyor tenlerimiz hep tatmin olmak istiyoruz ama tatmin etmiyoruz ayrıca ne isek nasıl ola geldiysek öyle davranmayı sonsuz boşluklara atıp umutsuzca bir yerde noktalanmasını bekliyoruz fakat sonsuzluk bu sonu boşluk hep boşluk bir tutam kaldı mutluluğumuz onuda har vurup harman savurmaya meyilliyiz bir takım şeyler o kadar havada kaldı ki kanatlar yeşermeye başladı özgürlüğe doğru belki de kaçırırız bu yüzden gözlerimizi gözlerden ıraklara başka diyarlar ve başka hayaller ararız başka bedenlerde halbuki kendi bedenimizi daha keşfedemedik üstüne sığlıkla yaşadığımız hayatı daha fazla pekiştirmek kaldı aslında boş yere nedenler yarattık
boş inançlar aşıladık benliklerimize şimdi duyumsayamıyoruz bile hayatın ezgisini dolasıyla baktıklarımızla yaşıyoruz hayatı hep birilerinin bizi farketmesini bekleyip yüzmeyi bilmeden okyanuslara açılıyoruz ve farkında değiliz ne yazık ki bu okyanusların ne karanlık dehlizler barındırdığının biz hep masumuz hep hiçbir şey yapmadık hep yaptılar başkaları ama biz kaybettik oysa ki senin hayatın hep yenilgilerle dolu insanoğlu yalnız bunları göremeyecek kadar burada değilsin ve yine görebilecek cesaretten yoksunsun hepsinden ötesi unutmak değil senin ki hatırlamamak isteği dostum !
