Evet öldün belki ... Belki diyorum Ata'm çünkü sen de biliyorsun ölmenin sadece bedenen olmadığını . Biliyorum kızgınsın bize , burada yazdıklarımızı gidip o adamın kafasına vura vura söyleyemiyoruz diye. Ne yapalım tokat atamasak da yüzüne , o kokuşmuş düşüncelerini adımlarımızla , bize nasıl durulması gerektiğini gösterdiğin o dik çatık kaşlarla eziyoruz. Şimdi arkadan atıp tutan o kadar çok kansız var ki. E en iyi sen bilirsin ne kadar zor olduğunu sevilen insan olmayı. Ama merak etme biz onların konuştuklarından fazlasını biliyoruz. Demiştin ya hani yurt bize emanet diye. Biz elimizden geleni yapıyoruz ama sensiz hep eksiğiz. Yazmak zor, konuşmak zor, artık yaşamak bile zor bu cennet vatanda. Seni yaşayabileceğin en güzel yerde yaşatma kararı aldık. Zihnimizin en derin yerinde. Kalbimizi söküp alsalar da sen her zaman var olacaksın çocuklarımızın ruhunda. Ata'm bizi affet ama sabret. Gün gelecek ve biz kızlı erkekli sokaklarda şenlik yaparken şimdi oturup bizi kötüleyenler adım atamayacaklar sokağa utançlarından. 9'u 5 geçe'ye çok var , ne zaman az kaldı ki ? Kim öldü de ağlayacağız ? Bak buradasın , tam kalbimizin/zihnimizin ortasında.
