yokluğunun efkarı öyle bir abanıyor ki bazen üzerime, içesim geliyor o zamanlar sofrayı kurup musikileri sıralayıp. ama bunu da seninle yapmak istiyorum. o müziklere seninle eşlik etmek, başım döndüğünde senin omzuna başımı koyup birkaç saniye orada gözlerimi kapatmanın keyfini yaşamak, içli içli eşlik ederken müzeyyen senar'a, edip akbayram'a, oğuz aksaç'a, senin gözlerinden akmayı istiyorum derin derin. bu nasıl sevgi, nasıl aşk, nasıl bir bağ böyle? sensizliği bile seninle yaşamak istiyorum. ey sevgili, ey sevgili, ey güzel sevgili... *
