neden 57 yaşında kaçıp gittin diye soruyorum kendime yıllardır. bak kenan evren 96 yaşında, demirel 89 yaşında hala yaşıyorlar. panpalarından ismet 89 sene yaşadı, celal ise tam 103.
sen? 57...yok canım?
artık sensizlik daha zor, daha kötü bir hal almaya başladı.
hüsnüyadis tohumları çöreklendi güzelim yurdumuza. türkiye bir türk yurdu olmaktan çıkarıldı, peşkeş çekilmiş kansızlar toprağı olmaya başladı. üstelik bunda en büyük pay senin o çok sevdiğin milletin...
o senin milletin var ya, öyle kişileri kendilerine vekil seçtiler, öyle insanları efendi yaptılar ki, yattığın yerde sızlayan uzuvlarını tahmin edebiliyoruz.
senden sonra vahdeddin'i bile kahraman yaptılar. senin yaptıklarına bakmayıp boyunun kısalığını, sesinin tizliğini konu ettiler. bel altı vurdular ama yine madara edemediler seni...
senin ülkeyi emanet ettiğin gençler, aydınlar yine zindanlarda bu sene.
beceriksiz komutanların da öyle.
ama bir yandan düşünüyorum ki, iyi ki vaktinde vefat etmişsin.
yaşasaydın şayet, "kadınlı erkekli balo yapıyor, dans ediyorlar" derdi birileri.
şimdi tam 9 saat sonra birileri yine sirenlerden rahatsız olacak. saçma sapan konuşacak, senin hakkında ileri geri zırvalayacak. biliyorum.
özledik seni ata'm...
aslında özlemek hakkımız mı diye düşünüyorum seni?
sana layık olamadığımızın da farkındayız çokça.
herneyse,
şunu iyi bil ki, seni çok seviyorum. çocuklarım da en az benim kadar seviyorlar ne mutlu.
bizden başka milyonlar var seni seven. seni özleyen...
ama en önemlisi şu ki, ne olursa olsun bitmeyecek bir sevgi bu.
ne mutlu sana ata'm.
sana ne mutlu ama bize? ya bize?
