"meyletti beyaz griye
ne etsek beyhude
kırmızı kaldı üzerimizde.
ala şafağın al tarafına
ekmek banan gözü ile
girdi adam bahçeden içeriye
dalındayken giyindiği elbiseden
işkillense de soramadı yaprağa
al ne kızıl nasıl alev niye
soru, ummak işine
başka bir kapı her seferinde
bileğiye aşık bir şey var bu tereddütte
yerdeki sarıdan başlamalı keskinleşmeye
mavi deniz pavyonunun gözde kadını
doldurunca kederi ulu orta kadehlere
bir tarif telâşı aldı hepimizi
bulaşıkçılar dâhil adam hariç
delirmiş hâlidir dedim siyahın kırmızı
beyazın şuh edasıdır dedi kominin biri
adam suskun bıçkınlığınca
kızıl saçlı bir belâdır
durur bahçede
gözlerinde yazısı silik bir tabelâ
üçüncü sevgilisi ustura yarası ile istisna
adını adanalı bir çırçırcının
en sevdiği türküden almış kadın
cevap beklemekte
-mavinin öksüz koyduğu
-sarının ilk gençliği
değil değil
o da değil
adam susmak ile mest
soru büyümekte
sarı meşk ediyor griye
tazeyken mağrurluğu grinin
kırmızı kalmıyor adamın içinde
akıyor yerlere, gençleşirken yapraklar
gözdelik sağlamlaşıyor
siyah üzre beyaz plâkalı bir minibüsle
gidiyoruz bir müddet daha
bu işi çözmeye"
