her branşta milli takımlarımızın ve kulüp takımlarımızın içinde bulunduğu sendrom. buna aslında kafanın geç basması da denebilir ama sendrom demek hoşuma gidiyor.
neyse; her türlü türk takımı yabancı mecralarla yaptıkları maçta yaşıyorlar bu sendromu. karşılaşmalarda son zamana kadar yenilmek için herşeyi yapıp son dakikada ayağa kalkmaya başlıyorlar. basketbol milli takımı genelde son çeyrekte coşuyor, galatasaray ilk yarıda 3 yediği liverpool'a karşı ikinci yarıda 2 gol buluyor, voleybol milli takımı 2-0 geriye düştükten sonra maçı almaya çalışıyor vs... aynı rocky'nin 14 raund dayak yedikten sonra 15 raundda şahlanması gibi.
ama herşey rocky filmlerindeki gibi olmuyor tabi. 3 çeyrekte 20 sayı fark atan takım maçı oradan vermiyor, ya da her 2-0'dan sonra 3-2'i kazanamıyor voleybolcular.
kısacası kafanın galibiyete zamanında basması gerekiyor.
