Çok yalnızmışım şu an fark ettim. Şu durumu açıp konuşmak istediğim bir kişi bile yok. Aslında varda telefonla konuşmak neye yarar. Son üç yıldır aseksüel bir yaşantı sürüp hiç kimseyle yakınlık göstermedim. Büyük bir darbe yedikten sonra onu atlatmak öyle kolay değil. 3. sınıfın başında izban'dan inerken biriyle göz göze geldim. Daha önce okulda 3 saniye görmüşlüğüm var. Kalbim ağlamaya başladı herhalde: Daha önce böyle heyecanlanmamıştım. Aynı durakta indik o sağa gitti, ben sola ama biliyorum yollarımız ileri de kesişecek. O siyah hırkasını takip ettim, bir an olsun bile ayırmadım gözümü. An geldi yan yana durduk: Ölmek üzereyim.
Ben böyle bir adam değilim normalde; odunun tekiyim. Daha önce yaşamamıştım böyle bir şey. O karanfildi sanırım, bende o karanfile eğilimli adam. Olacakları biliyorsunuz: O da başkasına verecek karanfili. Bugün tekrar gördüm, hiç alakam olmamasına rağmen ieee kulübünün benim patronu açılış konuşmacısı olarak çağırması üzerine konuşuyorduk. Konu önemli ama daha önemli bir şey var sağ yanımda. Bakamadım ama. Bir an olsun bakamadım.
Eve döndüm biraz RDR oynadım. Chrome'da yer işaretlerimin başında onun Twitter adresi var. Her günkü ritüelim; tıkladım. Ne gördüğüm de aşikardır artık.
insanları yargılamayı sevmem: Çirkin, salak, sağcı, kafa tasçı... Bazende bir insana gerçekten o sıfat yakışır hani başka bir şey diyemezsin. Lan çocuk harbi çirkin yada bana öyle görünüyordur kim bilir. Evet, evet bana öyle görünüyordur. ilgilendiği şeylere bakıyorum: Bir sürü popüler kültür ürünü ama asi çocuk avamlıktan kaçmakta. Bende bulamadığı ne varsa.
Neyse uzatmayayım, bu kadar üç dökmek yeter.
Not: Kızlar yapmayın en azından kendi güzelliğinize eş değer yada biraz olsun yakın birileriyle takılın.
