özlem özkan ile bir sonbahar akşamı tanışmıştım, her daim eve gitmek için iş çıkışı kullandıgım yol üzerinde. saçları kızılımsı derecede kırmızı, gözleri ise yemyeşil. dudaklarının nemli oluşu içimi titretirdi her gördügüm vakit. neyse işte bir gün gene otobüs bekliyorum birinin bana seslendigini duydum irkilerek. bir baktım özlem özkan! içimi cocuksu bir heyecan sardı o an, fakat belli etmemeye calıstım. oglum nereye baglayacagım bu olayın sonunu zükerim ya ben gidiyorum.
