insanın içine nedensiz yere gelmiyor bu sıkıntı da, sebebini bildiğin halde çözümünü bulmak zor hakket.
askerden gelmişim, iş yok güç yok, şirketten aldığım tazminat her gün eriyerek bitmek üzere. ne güzel düşüncelerim vardı sivil hayatla ilgili askerdeyken. şimdi diyorum keşke askerde olsam da bu kadar sıkılmasam, sıkıntılarım bu boyutta olmasa.
arkadaşım yok doğru düzgün takılıp edeceğim. bugün mesela hiç dışarı çıkmadım. önceki gün de markete kadar gittim o. anca olursa bi tek iş görüşmesi için dışarı çıkıyorum zaten. telefonumu desen arayan soran yok anamdan başka. uzun zamandan beri kız arkadaş da yok zaten. baya bi yalnızım, iyice kabuğuma çekildim. olan arkadaşlarımı arayıp ta konuşmak bile gelmiyo içimden.
alkole sardım bu ara ama o da kar etmiyor. her türlü kafa yapıcı şey önerisi alabilirim.
nasıl giderilebilceğini bilen varsa bu sıkıntı illetinin bi yardım ediversin bi zahmet. 2 sene olmuş buraya yazmayalı, neyse bu sıkıntı sayesinde tekrar sözlüğe de dönmüş olduk tek faydası o oldu denebilir.
