peyami safa nın romancılığını herhangi bir paragrafında, her satırında, her kelimesinde ispatladığı romanı.
"yine salon tenha ve karanlık. yine gözleri yaylı kapının buzlu camlarında uzayıp kısalan gölgelere dikili. yine onların arasında sağa sola kayan donuk parıltılar. yine ikide bir sallanan kanat, hafif bir gıcırtı ve beklenenin yerini alan yabancılar. yine arzuyu fırçalayan ve gururu buruşturan bir sabırsızlık. camda uzayan ve genişleyen gölgenin, tam ona benzemek üzere iken, anlaşılmaz hangi bulanık çizgi ve kımıldanış farkiyle ondan ayrılmasının verdiği hayal kırıklığı. birbirinin üstünden kayıp giden sıkıntı anlarının bazan tükenmezlik ihtimalini düşündüren sonsuzluk vehmi ve dehşeti."
