izlerken yorulan ama ethan hunt ın hiç yorulmadığı film. iki saat içinde bu kadar aksiyonu hangi bünye kaldırır allah aşkına? günümüz filmlerinde sıkça kullanılan şaşırtmacalar, dumura uğratmacalar sıkça kullanılmış, iyi de olmuş.
--spoiler-- philip seymour hoffman ın filmin başında ve sonunda gösterilen sahnede elinde tabanca ona kadar sayması acayip geriyor. şangay da derme çatma bir evdeyken ve interpol tarafından aranırken nasıl oluyor da gökdelenin tepesine çıkabiliyorlar birden? zaten nasıl çıktıklarını da göstermiyorlar, sahne değişiyor hooop gökdelenin çatısına. gerçi film bunun gibi birçok belirsizlikle dolu. hele filmin sonuna kadar peşinden koşulan tavşan ayağının ne olduğunu öğrenememek çok sinirlendirdi beni.
bu arada ipler yine kısa geliyor ve kahramanımız ethan hunt bir türlü yere düşemiyor.*
--spoiler--
