--spoiler--
filmin bağımsız hali yer yer bunu süsleyen romantizm soslu tarafı ilgimi çekmedi. çünkü nice böyle örnekler mevcut artık. hani farklılaşmıyor özel bir yer ayıramıyoruz.(bağımsız sinemaya toptan gönül vermiş olsam da) fakat asıl özel bir sayfa açılması gereken iki nokta mevcut. ki bu olgular filmi türdaşlarından çok daha iyi bir film yapıveriyor. birincisi modernizmin, teknolojinin insana getirdiği nevrotik yalnızlık hissi. bunun da kent mimarisiyle biçimlenmiş olması.yani aslına bakarsak, modern yaşam ve onun getirdiği buhransal yalnızlık hissiyatı da yabancı olduğumuz bi mevzu değil. yeni nesil birçok yönetmenin özveriyle ele aldığı anlaşılabilir bir can simidi. ama şu biçimlenme olayı yok mu buenos aires özelinde ele alınıveren. kentin mimarisine plansız yapılaşmaya ve onun yarattığı tümden sevimsizliğe bakınca insanların da can sıkıntısını ve yaşamın bu denli nasıl çekilmez kılınabildiğini anlamlandırmak zor olmuyor. filmin farkı burada yatmakta. ister istemez şu plansız yapılaşma argümanı filmi izlerken ülkemi düşünmeme vesile oldu. buenos aires özelinden yola çıkıp, türkiye'nin bu konuda çok ama çok yol alması gerektiğini düşündüm.
--spoiler--
son derece manidar bir afişinin olduğunu da es geçmeyeyim.
