gözümün önüne birkaç anı geliyor. gülümsüyorum. artık ağlayacak sızlanacak ne vaktim ne de gücüm var.
sorgulayacak, "acaba" diyecek, umut edecek gücüm zaten yok. uzun uzun aynanın karşısında kendimi seyrediyorum.
yeni bir şey görebilmek için derin derin bakıyorum. göremiyorum.
vazgeçmiyorum. o boşluk nereye gitti? artık niye hissetmiyorum? cümlelerim yok, küsmüşler.
arkadaşlarım hep kendi alemlerinde. bazı kokular güzel, bazı kadınların üzerlerine sinmişler.
o kadar ki artık daha çok uyumak istiyorum o derece.
