her seyin gorunume indirgendigi, bilgisayar efektlerinin muzige hukmettigi bir cagda rock n roll'u tek basina dovuserek savunan guzel adam. altmislardan sonra rock yerini metale, sonra popa birakti, sonra ucube, elektroniklesmis, tuhaf bir muzige. pete doherty butun cirkinligiyle, manyakligiyla ve aykiriligiyla, bu toz pembe dunyanin gozune tukuren bir ozan. wilde, rimbaud, verlaine, camus seven naif ama karamsar bir sair. arkasindan surekli, "deli," diye, "bagimli serefsiz evladi," diye atilip tutulan, ama o pek alay ettikleri igrenc disleriyle dolu agzini araladiginda dunyayi susturabilen, "kral olacak adam." otoritenin, yasalarin, kotulugun olmadigi arcadia adli dusler ulkesine varma umuduyla, albion adli gemisiyle sahil sahil dolanan bir denizci. gercekligin dayanilmaz yukune dayanamayip uyusturucuya, gitarina, siire sarilan, yuruyen bir trajedi. ya bir efsane olacak, ya silinip gidecek, ama dunyaya bir daha asla bu kadar bizden bir unlu gelmeyecek.
"Long may the Albion sail to the shores of Arcadia!"
