«tekstilde umutsuz durum.
bir işsiz kezzap içti.
bir milyon çocuk okuldan mahrum.
kara yara mardin'e geçti.
grev yapan işçiler yakalandı.
köylü, çiftliklerinin ekinini yakıyor...»
bir gazete sayfasında
başlıkların arasından bakıyor başkan
başkan refik bey,
bel bel bakıyor.
büyük millet meclisi'nin sahibi
gösteriyor suratını milletime
bilmem neyini gösteren bir deli gibi.
biliyoruz,
odur küçük dağları
ve dağların doğurduğu fareleri yaratan
ve debreli hasan gibi martini atan.
biliyoruz,
tutmuş elinden amerikan :
yürü ya refik kulum, demiş
ve refik bey yürümüş,
göbeği kendinden bir karış önde,
diz kapaklarına kadar kana batarak,
millî şerefimizin kemikleri üstünde.
biliyoruz, biliyoruz,
bu vatanın anasını ağlatan
bir ismet, bir adnan, bir de koraltan.
1959
6
korku
korkuyor adnan menderes
ölülerden korkuyor.
kore dağlarından geliyor kimi
apaçık gözleri dumanlı
kaytan bıyıkları kanlı
yaşları yirmi.
korkuyor adnan menderes
ölülerden korkuyor
hele çocuk ölülerinden.
karınları davul gibi, boyunları çöpten ince,
kırıyorlar adnan bey'in mutfak camlarını
her gece mezarlarından çıkınca...
korkuyor adnan menderes
dirilerden korkuyor
hele çarıklılardan
hele kasketlilerden.
kasketliler hayını bağışlamayı bilmez.
korkuyor adnan menderes
kocaman yanakları
sarkıyor yağlı, sarı.
korkuyor adnan menderes
üç saata indi uykusu.
korkuyor adnan menderes
hiçbir korkuya benzemez
halkını satanın korkusu.
