efsanenin ta kendisi. oynamaya doyulamayan oyun makinası. en kral oyunu sensible*dır. önce ataride buluştuk onunla. üçbeş kuruş paramızı verir otururduk başına. lakin her seferinde oyunun en tatlı yerinde süremiz biter ve o abi gelir, "sizin bitti gadaşım" der ve çat diye kapatırdı adaptörü. işte o "sizin bitti gadaşım"lar itti bizi amiga almaya. biriktirdik paramızı gittik aldık. ve uykusuz geceler başladı. sabahında okul varmış kime ne! ben şampiyonlar liginde r yapmadan * çeyrek finale yükselmişim..
belki çektirdiğimiz üç oyundan sadece biri çalışıyordu. belki o scart dedikleri şey arıza yapıyordu, joystickler çabuk kırılıyordu ama vazgeçemiyorduk ondan.
sonra bu ps dedikleri şey soğuttu bizi amigamızdan. satıverdik emektarımızı. bok vardı sanki. özlüyoruz. aklımıza geliyor. olsa da oynasak diyoruz..
