bu insanlara salak demek yerine tabi ki empati kurmayı da deniyoruz.
hemen kuralım.
üniversiteyi bitiriyorsunuz, sonra bir bakıyorsunuz iş yok. bir ay iki ay evdesiniz. canınız sıkılmaz mı? insan olan birşeyler üretmek, birşeylerle uğraşmak istemez mi?
nasıl bir insan yıllarca işsiz kalmayı ve zaman harcayarak "atama" beklemeyi seçebilir ki?
baktın olmuyor git limon sat arkadaşım, git penye al işporta tezgahı kur onu sat, git inşaatta çalış, zanaat öğren...
düşünsenize, üzerine titrediğiniz, koklamaya doyamadığınız çocuğunuzu okula gönderiyorsunuz ve senelerce atama beklemiş psikomanyak biri öğretmen olarak evladınıza ders vermeye geliyor sınıfa.
lan sen benim çocuğuma ne dersi vereceksin? ne öğreteceksin? öküz gibi evde yatmayı, işsiz gezmeyi mi?
