geçen gün annem aradı. "yetiş oğlum yetiş, kardeşin paraya boğdu kendini." demez mi. tabi benim de cebimde tek metelik para yok. ben de sevinmeye başladım, zengin olduk hayaliyle.işte hemen eve doğru koşmaya başladım. hem de ayaklarım götüme çarparak. düşünün yani. neyse eve nasıl yetiştiğimi hatırlamıyorum. bir de ne göreyim, 50 kuruşluk bozuk para kardeşimin boğazına takılmış, nefessizlikten ölecek pezevenk, bizim parasızlıktan nefesimiz kokarken. herneyse kurtardım 50 kuruşu. pardon yani kardeşimi. ardından aldım o 50 kuruşu kardeşimin götüne soktum. lazım olur kendisine ilerde. yoksa ne yapayım ki parayı ben. değil mi ama. kahrolsun böyle fakirlik. kahrolsun 50 kuruş.
