Elleri kınalı,elleri nasır tutmuş kadındır. O eller soğukta çamaşır yıkar,ailesi keyif çayı içerken bulaşık yıkar.. Sabah sobayı yakmak icin karaya bulanan eller akşam ailesinin karnını doyurmak için beyaza bulanır .. Ve gözleri cok şey anlatır anadolu kadının.. Tıpkı emektar elleri gibi.. Hüzün de vardır o gözde umut da.. Gelecek ile geçmiş o bir çift gözde buluşur ve kimi zaman mutluluktan kimi zaman üzüntüden ağlar.. Dilinde hep besmele vardır mesela,hep bir hoşgörü.. Sitem ederken bile dua eder karşısındakine.. Kendi çocuğu için nasıl hüzünleniyorsa diğer çocuklar için de öyle hüzünlenir.. Ana kuzusu der o yüzden.. Namus onda şekil bulur,haya onda.. Kimi zaman ne kocası değerini bilir ne anne babası.. Ama o yine de görev affettiği işleri yapar.. Kaçamaz hiçbir yere.. Hep çalışır.. Ve hep temiz kalır..
