anne olmanın yarısıdır. abla olmanın tam olarak ne olduğunu yeni anladıgım bır surecteyım. annemı daha ıyı anlıyorum artık. aklın yarısının birinde olmasının, yediğin, içtiğin şeyin yarısından çoğunu ona vermek istemenin ne demek olduğunu anlıyorum. ve bir şey daha; abla olmak böyleyse anne olmayı düşünemiyorum bile. bu yüzden anne olmaktan çok korkuyorum. kendin dışındaki birini bu kadar çok düşünmek, çogu zaman fazlasıyla yorucu. ama kardesım ıyı kı var.
