insanlar yaşarken nesine bakılıyorsa ölürken, öldürülürken de o yanına susulur, diye susmak istemediğim çocuk. Evet bu ülkede iktidar partisi başkanı insanları alevi diye hedef gösterirken, kürtleri zerdüşt diye yaftalarken ölen hem de sekiz yaşındaki bir çocuk kimin umurunda olabilir ki? Doğruya marmaray açıldı, eksiği vardı, gediği vardı tartışmalarına girilir. Kavramlardan, tarihlerden, olgulardan - en acısıysa- insandan bihaber olanların siyasetle uğraşmaları kendi hapishanelerini yaratma girişimi mi acaba? O zaman ben ve benim gibi temsil edilmeyen, kendini bir yere ait hissetmeyen, insanları sevmek için kimliklerine bakmayı gerek görmeyen insanlara ne olacak?
Her ölümün ardından "kıyas" mı yapılması icap ediyor? Saygısızlığın bu denli ayyuka çıktığı bir süreçte neyin sevgisinden bahsediyoruz ki?
